Νομολογία ΣτΕ & Διοικητικών Δικαστηρίων

Οι πρέσβεις αποτελούν ειδική κατηγορία υπαλλήλων λόγω της φύσης των καθηκόντων που επιτελούν και της υψηλής θέσης που καταλαμβάνουν στην ιεραρχία του διπλωματικού σώματος, αλλά και της ιδιαίτερης σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ των υπαλλήλων αυτών και της πολιτικής ηγεσίας, δεδομένου ότι καλούνται να συνεργαστούν απευθείας με τον Υπουργό Εξωτερικών στο πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ως εκ τούτου δε, αυτός είναι ο πλέον αρμόδιος να τους επιλέγει στο βαθμό του πρέσβη ως γνώστης του έργου, της σταδιοδρομίας και των εν γένει προσόντων τους.

Το άρθρο 91 παρ. 4 του Συντάγματος αποκλείει ρητώς την άσκηση δικαστικής προσφυγής κατά των αποφάσεων πειθαρχικών συμβουλίων των δικαστικών λειτουργών, ο αποκλεισμός δε αυτός δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, προεχόντως διότι η άσκηση της δικαστικής λειτουργίας αποτελεί μία από τις βασικές εκδηλώσεις της κρατικής κυριαρχίας και η ιδιότητα του δικαστή συνδέεται, από τη φύση της, ευθέως με την άσκηση αρμοδιοτήτων δημόσιας εξουσίας, γεγονός που καθιστούσε επιβεβλημένη, κατά την κρίση του συνταγματικού νομοθέτη, την ανάθεση της σχετικής πειθαρχικής εξουσίας σε ειδικώς κατεστημένα όργανα και τον αποκλεισμό του δικαστικού ελέγχου των πράξεών τους

Η έννοια της παραπομπής στις περί ελαφρυντικών περιστάσεων διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, είναι ότι ο πειθαρχικός δικαστής ερευνά απλώς, αν συντρέχουν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ελαφρυντικές περιστάσεις, εκτιμώντας και άλλα στοιχεία, όπως τη βαρύτητα του πειθαρχικού παραπτώματος και τις συνθήκες τέλεσής του, δυνάμενος να δεχθεί ή όχι τη συνδρομή των ελαφρυντικών περιστάσεων.

Ο πειθαρχικός δικαστής δεσμεύεται από την αθωωτική ποινική απόφαση ανεξαρτήτως αν τούτο εξέφερε κρίση μετά ή άνευ αμφιβολιών. Η δέσμευση αυτή του πειθαρχικού δικαστή από την αθωωτική ποινική απόφαση συντρέχει με την προϋπόθεση ότι τα πραγματικά περιστατικά για τα οποία διώχθηκε ποινικώς ο υπάλληλος αλλά αθωώθηκε, ταυτίζονται πλήρως με αυτά για τα οποία του ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη.

Η διάταξη της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με την οποία καταργήθηκαν από 1.1.2013 τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και αδείας για λειτουργούς και υπαλλήλους του Δημοσίου και στρατιωτικούς, κατά το μέρος που η κατάργηση αυτή αφορά ειδικώς τους δικαστικούς υπαλλήλους, όπως οι ενάγοντες, αντίκειται στα άρθρα 25 παρ.1 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος και τις απορρέουσες από αυτά αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη.