Νομολογία ΣτΕ & Διοικητικών Δικαστηρίων

Η συμβατότητα προς το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος και το άρθρο 6 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α. μιας επιβαλλόμενης οικονομικής επιβάρυνσης στους πολίτες, συνδεόμενης με την επιδίωξή τους για δικαστική προστασία, κρίνεται κατά περίπτωση και εξαρτάται από μία σειρά κριτηρίων, ιδίως δε από το σκοπό της, τη συνάφειά της προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, το ύψος της, τη θέσπιση ανωτάτου ορίου σε περίπτωση ποσοστιαίου υπολογισμού της, τον χρόνο της καταβολής της, τις συνέπειες της μη καταβολής, τη δυνατότητα αναστολής της καταβολής, την περιουσιακή κατάσταση των υπόχρεων προς καταβολή, το αντικείμενο της δίκης, τη σαφήνεια της σχετικής υποχρέωσης, καθώς και τον βαθμό της δικαστικής δικαιοδοσίας με τον οποίο συνδέεται (βλ. ΣτΕ 2780/2012 7μελ., 1619/2012 Ολ., 136/2013 Επ.Αν. και 475/2013 Επ.Αν.).

Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης κύρωσης έχει συνταγματική βάση, ως απορρέουσα από την αρχή της αναλογικότητας, πρέπει να εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε περίπτωση ασκήσεως σχετικής προσφυγής κατά καταλογιστικής πράξης της φορολογικής αρχής.

Η αμετάκλητη ποινική απόφαση, κατά το αθωωτικό της σκέλος, καθώς και κατά τις περιλαμβανόμενες στο σκέλος αυτό επιμέρους κρίσεις της, είναι δεσμευτική για το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο κατά τον καταλογισμό των πειθαρχικών παραπτωμάτων.

Ένδικη προστασία – Έκταση εξουσίας/ελέγχου του διοικητικού δικαστηρίου (άρ. 79 ΚΔΔ) – Αρχές επιβολής κυρώσεων – Φορολογικές παραβάσεις (ανακρίβεια δήλωσης εισοδήματος) – Αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ελαφρύτερης φορολογικής κύρωσης – Νομική βάση, φύση και περιεχόμενο της αρχής – Πεδίο εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου – Η ανωτέρω αρχή δεν εφαρμόζεται αυτεπαγγέλτως από τον διοικητικό δικαστή – Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 49 του ν. 4509/2017 (νέα νομοθετική ρύθμιση κυρώσεων – εφαρμογή της  στις συζητηθείσες προσφυγές) (Πηγή: http://www.humanrightscaselaw.gr/)