ΣτΕ 764/2016: Δέσμευση του πειθαρχικού δικαστή από αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου

ΣτΕ 764/2016

[...].

4. Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 107 παρ. 1 περ. στ' και 109 παρ. 1 περ. ε' του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007, Α' 26), όπως ίσχυαν κατά το χρόνο τέλεσης των αποδιδόμενων στο προσφεύγοντα πράξεων, αλλά και σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 107 παρ. 1 περ. κη' και 109 παρ. 1 περ. ζ' και παρ. 5 περ. γ' του Υπαλληλικού Κώδικα, όπως οι διατάξεις αυτές ίσχυαν κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης του Πειθαρχικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου [μετά την αντικατάσταση των οικείων άρθρων του Υπαλληλικού Κώδικα με το άρθρο δεύτερο του ν. 4057/2012 (Α' 54)], σε συνδυασμό με το άρθρο 81 του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών (ν. 3566/2007, Α' 117), η αμέλεια κατά την άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα, για το οποίο μπορεί να επιβληθεί η πειθαρχική ποινή της προσωρινής παύσης με πλήρη στέρηση αποδοχών. Περαιτέρω, στο άρθρο 114 του Υπαλληλικού Κώδικα, όπως αυτό αντικαταστάθηκε τελικώς με το άρθρο 19 του ν. 4210/2013 (Α' 254), ορίζεται ότι «1. Η πειθαρχική διαδικασία είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από την ποινική ή άλλη δίκη. 2. ... 3. Το πειθαρχικό όργανο δεσμεύεται από την κρίση που περιέχεται σε αμετάκλητη απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή σε αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα, μόνο ως προς την ύπαρξη ή την ανυπαρξία πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση πειθαρχικού παραπτώματος. 4. ...». Σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 114 του Υπαλληλικού Κώδικα, ο πειθαρχικός δικαστής δεσμεύεται ως προς την ύπαρξη ή μη των πραγματικών περιστατικών, στα οποία θεμελιώνεται η πειθαρχική δίωξη, από απόφαση ποινικού δικαστηρίου που κατέστη αμετάκλητη και έκρινε ποινική κατηγορία, η οποία στηρίζεται στα ίδια πραγματικά περιστατικά, εφ' όσον στο σκεπτικό της αποφάσεως αυτής βεβαιώνεται ρητά ότι το ποινικό δικαστήριο δέχθηκε ως αποδεδειγμένη την ύπαρξη ή ανυπαρξία των πραγματικών περιστατικών (ΣΕ 3272/2014, 2689/2008, 2770/2006 κ.ά.). Περαιτέρω κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, όπως ερμηνεύονται υπό το φως του άρθρου 6 παράγραφος 2 της Συμβάσεως της Ρώμης, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.Δ. 53/1974 (Α' 256), ο πειθαρχικός δικαστής δεσμεύεται από την αθωωτική ποινική απόφαση ανεξαρτήτως αν τούτο εξέφερε κρίση μετά ή άνευ αμφιβολιών. Η δέσμευση αυτή του πειθαρχικού δικαστή από την αθωωτική ποινική απόφαση συντρέχει με την προϋπόθεση ότι τα πραγματικά περιστατικά για τα οποία διώχθηκε ποινικώς ο υπάλληλος αλλά αθωώθηκε, ταυτίζονται πλήρως με αυτά για τα οποία του ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη (βλ. απόφαση ΕΔΔΑ της 27ης Σεπτεμβρίου 2007-υπόθεση Βασίλειος Σταυρόπουλος κατά Ελλάδος και ΣΕ 3272/2014, 1792/2012, 116/2010, 1670/2009, 2690/2008 7μ, 1251/2008).