Δημόσιοι Υπάλληλοι

Αναφύεται διοικητική διαφορά, η οποία υπάγεται στην ακυρωτική αρμοδιότητα των Διοικητικών Εφετείων, από την προσβολή πράξεων που αφορούν στην επιβολή πειθαρχικών ποινών στο προσωπικό που συνδέεται με το Δημόσιο ή με τα Ν.Π.Δ.Δ. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και κατέχει οργανική θέση. 

Για την στοιχειοθέτηση της έννοιας του πειθαρχικού παραπτώματος απαιτείται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση αντικειμενικά μεν η παράβαση του υπαλληλικού καθήκοντος με συγκεκριμένες πράξεις ή παραλείψεις του υπαλλήλου, υποκειμενικά δε η ύπαρξη υπαιτιότητας και η ικανότητα προς καταλογισμό. Δεν συντρέχει υπαιτιότητα του υπαλλήλου, αν αυτός, κατά το χρόνο τέλεσης των ενεργειών ή παραλείψεων που στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση κάποιου πειθαρχικού παραπτώματος, στερείτο της ικανότητας προς καταλογισμό, πράγμα και το οποίο συμβαίνει και όταν ο υπάλληλος, κατά τον ανωτέρω κρίσιμο χρόνο, έπασχε από ψυχική νόσο, η οποία τον καθιστούσε ανίκανο να αντιληφθεί τον παραβατικό χαρακτήρα της συμπεριφοράς του. 

Επί πειθαρχικών αδικημάτων που τελούνται με περισσότερες από μία πράξεις ή παραλείψεις, οι οποίες αποτελούν εκδήλωση και συνέχεια (εξακολούθηση) του ίδιου πειθαρχικού παραπτώματος, σε περίπτωση μεταβολής του πειθαρχικού νόμου κατά την διάρκεια τελέσεώς τους, εφαρμοστέος είναι ο νόμος που ισχύει κατά την τέλεση της τελευταίας επί μέρους πράξεως.

H αποχή της προσφεύγουσας από την άσκηση των υπηρεσιακών της καθηκόντων δεν δύναται να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι υπέβαλε αιτήσεις ανανέωσης της απόσπασής της. Όφειλε η ίδια η προσφεύγουσα εντός ευλόγου χρόνου από την υποβολή των αιτήσεων ανανεώσεως της απόσπασής της, να ζητήσει να πληροφορηθεί εγγράφως για την τύχη των αιτήσεών της και να τεθεί στη διάθεση της υπηρεσίας. Εφόσον ο Υπαλληλικός Κώδικας προβλέπει αυτοδίκαιη λήξη της αποσπάσεως με την παρέλευση του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος και υποχρέωση του υπαλλήλου για επάνοδο στη θέση χωρίς άλλη διατύπωση, δεν παρίσταται δικαιολογημένη και δεν δύναται να τύχει εννόμου προστασίας ενδεχόμενη εμπιστοσύνη του σε προηγούμενη διοικητική πρακτική. 

Οι πρέσβεις αποτελούν ειδική κατηγορία υπαλλήλων λόγω της φύσης των καθηκόντων που επιτελούν και της υψηλής θέσης που καταλαμβάνουν στην ιεραρχία του διπλωματικού σώματος, αλλά και της ιδιαίτερης σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ των υπαλλήλων αυτών και της πολιτικής ηγεσίας, δεδομένου ότι καλούνται να συνεργαστούν απευθείας με τον Υπουργό Εξωτερικών στο πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ως εκ τούτου δε, αυτός είναι ο πλέον αρμόδιος να τους επιλέγει στο βαθμό του πρέσβη ως γνώστης του έργου, της σταδιοδρομίας και των εν γένει προσόντων τους.